ANG ARAW NG SABBATH AT ANG KASAYSAYAN

يوم السبت تاريخيا

Ating bigyang balik alaala ang Sampung Utos na makakatulong sa atin na maunawaan kung bakit ang mga ito at ang Bibliya ay mga batayang hindi dapat na mawala para sa matuwid na pamumuhay.

Paglalarawan m.1

[Exodo 19:9-10]

Sinabi ng Diyos kay Moises, “Magsasalita ako sa iyo mula sa makapal na ulap nang naririnig ng mga tao upang sila’y maniwala sa iyo habang panahon; Sabihin mo sa mga tao na humanda sa pagsamba sa akin ngayon at bukas.”

Paglalarawan m.2

Ang mga Utos ay may hati ng dalawang bahagi. Ang unang apat ay nililiwanag ang ating relasyon sa Diyos, at ang huling anim ay nagbibigay kahulugan sa ating relasyon sa ating kapwa tao.  Ang mga ito'y nakasalig sa mga nabanggit na mga talata:

[Exodo 20:3-17]

Ang unang dalawang utos ay bumabalangkas sa ating relasyon sa Diyos at pagsamba sa Kanya:

1.      "Huwag kang magkakaroon ng ibang Diyos sa harap ko."
2.      "Huwag kang gagawa para sa iyong sarili ng isang diyus-diyosan, huwag mo silang yuyukuran, o paglilingkuran man sila."

Ang ikatlo at ika-apat na Utos ay bumabalangkas naman sa ating relasyon sa pangalan ng Diyos at sa Kanyang banal na araw:

3.      "Huwag mong babanggitin ang pangalan ng PANGINOON mong Diyos sa walang kabuluhan."
4.      "Alalahanin mo ang araw ng Sabt, upang ingatan itong banal. Anim na araw kang gagawa at iyong gagawin ang lahat ng iyong gawain ngunit ang ika-pitong araw ay Sabt sa PANGINOON mong Diyos."

Ang Utos ng ika-lima at ika-pito na pinangangalagaan ang buklod ng pamilya:

5.      "Igalang mo ang iyong ama at ang iyong ina."
7.      "Huwag kang mangangalunya."

Ang mga Utos ng ika-anim, ika-walo, ika-siyam, at ika-sampu ay ipinagsasanggalang tayo sa relasyong panglipunan.

6.      "Huwag kang papatay."
8.      "Huwag kang magnanakaw."
9.      "Huwag kang magiging sinungaling na saksi laban sa iyong kapwa."
10.  "Huwag mong iimbutin ang bahay ng iyong kapwa. Huwag mong iimbutin ang asawa ng iyong kapwa o anumang bagay ng iyong kapwa."

Ang Sampung Utos ay nagbibigay kaliwanagan para sa ating pakikitungo sa Diyos at sa kapwa tao. Ito ay nagsilbing haligi para sa  gabay ng buhay noong panahon ng Propeta Moises موسى عليه السلام.  Nang ibigay ng Diyos ang Sampung Utos sa Israel, iniligay Niya ang utos na ipangilin ang ikapitong araw ng Sabt sa pinakapuso ng Kanyang kautusan [Exodo 20:8-11].  Ayon sa Kautusan ito, ang Sabt ay alaala ng paglalang ng Diyos, isang araw ng pagtigil at pagalaala sa mga kagandahan at himala ng Kanyang mga nilikhang gawa, isang araw na makapagpahinga at maging malapit sa ating Tagapaglikha, isang araw ng pagsisiyasat nang malaman ng ating relasyon sa Kanya.

1. ISANG NAKAKALITONG KATANUNGAN

Ang Kristiyanong sanlibutan ay malaon nang nangingilin ng dalawang magkaibang araw. Sa unang dako halos lahat ng Kristiyano ay matapat na ipinangingilin ang Lingo, ang unang araw ng sanlinggo, na kanilang pinaniniwalaang alaala ng pagkabuhay na maguli ni Kristo. Sa kabilang dako naman, isang malaking grupo ng mga tapat na Kristiyano ang naniniwala na pinararangalan lamang ng Bibliya ang ikapitong araw na siyang Sabt at saanman ay walang pagpapatotoo sa kabanalan ng Linggo.  Tunay bang may kaibahan kung aling araw ang ipinangingilin bilang Sabt? Bilang matapat at maalab na mga tao na nagnanais na malaman ang katotohanan, kailangan lagi nating itanong sa ating sarili: "Ano ba ang banal na mensahe ang ibinaba ng ating nag-iisang Diyos sa mga hinirang na propeta?"  "Ano ang gusto ng Diyos na gawin natin?"

Sa pagpapasya tungkol dito, ilang mahahalagang katotohanan ang kailangang maliwanagan: Sino ang nagpalit ng Sabt (ika-apat na utos) mula sa Sabado, ang ikapitong araw ng sanlinggo, sa Linggo, ang unang araw?  At sino rin ang nag-alis ng ikalawang utos na balangkas ng ating relasyon sa Diyos at pagsamba? Ipinahintulot ba ng Bibliya ang ganitong paglilipat at pagbabawas? Kung gayon, ang Diyos ba?, si Kristo?, o ang mga alagad ang gumawa ng pagbabago?

Magpatuloy tayo sa pagtingin sa lahat ng maaring nangyari:

2. NAGBAWAS BA NG KAUTUSAN O BINAGO BA NG DIYOS ANG ARAW?

Mayroon bang pahayag mula sa Diyos na binabago ang Sabt mula sa ikapito tungo sa unang araw ng sanglinggo?  Halos lahat ng mga Kristiyano ay tinatanggap ang Sampung Utos na wastong patnubay ng buhay.  Ang mga ito lamang ang personal na ipinahayag ng Diyos kay Propeta Moises ( موسى عليه السلام ) at ito ang tinawag na batas ni Moises (Torat Moshe [תּוֹרַת־מֹשֶׁה]).  Nang ibigay ng Diyos ang Sampung Utos sa Israel, niliwanag din Niya na walang sinumang tao ang maaring magbago ng tagubilin mula sa Kanyang mga labi:

"HUWAG NINYONG DARAGDAGAN ni BABAWASAN man ang salita na Aking iniuutos sa inyo upang inyong matupad ang mga utos ng PANGINOON ninyong Diyos.”   [Deuteronomio 4:2]. 

Ang Diyos mismo ang nangako na hindi Niya babaguhin ang Kanyang mga utos: "HINDI KO LALABAGIN ang aking tipan, ni babaguhin ang ANUMANG BINIGKAS NA AKING MGA LABI."  [Mga Awit 89:34].

Sa kauna-unahang paglabag ng tao sa araw ng Sabt ay nagbigay ng tanda (ayat) ang Diyos bilang kaparusahan at babala sa sangkatauhan.  Ang talata sa Banal na Qur'an ay nagsasabi:

سورة الأعراف

وَاسْأَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَتْ حَاضِرَةَ الْبَحْرِ إِذْ يَعْدُونَ فِي السَّبْتِ إِذْ تَأْتِيهِمْ حِيتَانُهُمْ يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعًا وَيَوْمَ لَا يَسْبِتُونَ لَا تَأْتِيهِمْ كَذَلِكَ نَبْلُوهُمْ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (163) وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَى رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (164) فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ أَنْجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (165) فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ (166) وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (167)

Banal na Qu’ran (Surah Al-A'araf  [7]:163-167)

163 – At iyong tanungin sila (O Muhammad) tungkol sa bayan na nasa gilid ng dagat. Nang sila ay lumabag sa kautusan (na huwag manghuli ng isda sa araw) ng Sabt (Sabado): nang ang isda ay lantarang lumapit sa kanila sa araw ng Sabt at hindi pumaroon sa kanila sa araw na wala silang Sabt. Kaya’t sila ay Aming sinubukan dahilan sa kanilang ginagawang paghihimagsik (tunghayan ang Qur’an 4:154).

164 – At (alalahanin) nang ang ilang tao sa kanilang lipon ay nagsabi sa iba pa sa kanila (na nangisda at nakahuli sa araw ng Sabado): “Bakit kayo nangangaral sa mga tao na napipintong wasakin ng Allâh (dito sa mundo) o parusahan sila ng matinding kaparusahan (sa Kabilang Buhay)?” (Ang mga nangangaral) ay nagsabi: “Upang kami ay maging Malaya sa kasalanan (o pag-uusig ng budhi) sa harapan ng inyong Panginoon (alalaong baga, nararapat naming tuparin ang aming obligasyon sa harapan ng Allâh na manghikayat sa mabuti at magbawal sa masama), at sila ay magkaroon nawa ng pangangamba sa Allâh.”

165 – At nang kanilang malimutan (ang paala-ala) kung saan sila ay pinaalalahanan, Aming iniligtas sila na nagbabawal sa kasamaan, at Aming nilagom ang mga gumawa ng kamalian ng isang matinding kaparusahan sapagkat sila ay naghimagsik (sumuway sa Allâh).

 

Paglalarawan m.3

 

166 – Kaya’t nang sila ay mawalan ng pakundangan sa mga bagay na sila ay pinagbawalan, Kami ay nagwika sa kanila: “Maging unggoy kayo na kinasusuklaman at itinatakwil.”

 

Paglalarawan m.4

 

167 – At (alalahanin) nang ang iyong Panginoon ay magpahayag na katiyakang (magpapatuloy) Siya sa pagpaparating (ng sumpa o kaparusahan) laban sa kanila (ang mga Hudyo) hanggang sa Araw ng Muling Pagkabuhay, para sa kanila na nagbibigay-pasakit sa kanila (sa mga sumasampalataya) ng matinding pagpaparusa. Katotohanan, ang inyong Panginoon ay Maagap sa Pagpaparusa (sa mga palasuway, buhong) at katiyakang Siya ay Lagi nang Nagpapatawad, ang Pinakamaawain (sa mga masunurin at naninikluhod sa kapatawaran ng Allâh).

سورة النساء

وَرَفَعْنَا فَوْقَهُمُ الطُّورَ بِمِيثَاقِهِمْ وَقُلْنَا لَهُمُ ادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُلْنَا لَهُمْ لَا تَعْدُوا فِي السَّبْتِ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا (154) فَبِمَا نَقْضِهِمْ مِيثَاقَهُمْ وَكُفْرِهِمْ بِآَيَاتِ اللَّهِ وَقَتْلِهِمُ الْأَنْبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَقَوْلِهِمْ قُلُوبُنَا غُلْفٌ بَلْ طَبَعَ اللَّهُ عَلَيْهَا بِكُفْرِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِيلًا (155)

Banal na Qu’ran (Surah An-Nisa [4]:154-155)

154 – At para sa kanilang Kasunduan ay Aming itinaas sa ibabaw nila ang Bundok (ng Tur sa Sinai) at (sa ibang pangyayari) ay Aming winika: "Magsipasok kayo sa tarangkahan na nagpapatirapa (o yumuyukod) ng may kapakumbabaan", at (muli) sila ay Aming pinag-utusan: "Huwag kayong lumabag (alalaong baga, ang panghuhuli ng mga isda sa dagat) kung (araw) ng Sabado." At nakipagkasundo Kami sa kanila ng isang matibay na Kasunduan.

155 – At dahilan sa kanilang pagsira sa Kasunduan at kanilang pagtatakwil sa Ayat (mga katibayan, aral, kapahayagan, tanda, atbp.) ng Allâh, at sa kanilang pagpatay sa mga Propeta ng walang katarungan, at sa kanilang pagsasabi: "Ang aming puso ay nababalutan (alalaong baga, hindi namin nauunawaan kung ano ang sinasabi ng mga Sugo)", datapuwa't ang Allâh ay naglagay ng sangka sa kanilang (puso) dahilan sa kanilang kawalan ng pananampalataya, kaya't sila ay hindi nananampalataya maliban sa kaunti lamang.

Kaya't napakaraming talata sa Bibliya at maliwanag na hindi nagbawas at binago ng Diyos tulad ng Sabt mula sa ikapito tungo sa unang araw ng sanlinggo.  Ang Banal na Qur'an na naging huling Kapahayagan ng Allâh سبحانه وتعالي  ang nagbigay kasagutan sa lahat ng mga taong nalihis ng paniniwala at pagsamba sa nag-iisang Diyos.

3. BINAWASAN AT BINAGO BA NI  HESUS (  عيسى عليه السلام) ANG SABT?

Ayon kay Hesus (  عيسى عليه السلام) ang Sampung Utos ay hindi maaring baguhin: [Mateo 5:17-18] "Huwag ninyong isipin na Ako'y naparito upang sirain ang Kautusan o ang mga Propeta; hindi Ako naparito upang sirain kundi upang tuparin ang mga ito. Katotohanang sinasabi ko sa inyo, hanggang sa mawala ang langit at ang lupa, ang isang tuldok o isang kudlit man ay hindi mawawala sa Kautusan hanggang sa matupad ang lahat ng bagay." 

Sa pangangaral ni Hesus (  عيسى عليه السلام) naging kaugalian na niya na sumamba sa sinagoga sa araw ng Sabt [Lukas 4:16].  Gayundin naman ang turo niya sa kanyang mga tunay na apostol ay magpatuloy na maranasan ang kasiyahan ng tunay na pangingilin ng Sabt [Mateo 24:20].  Maliwanag sa turo at halimbawa ni Hesus (  عيسى عليه السلام) na kailangan pa rin ng mga taong sumusunod sa Kalooban ng Diyos ang Sabt para sa kapahingahan, at paggugol ng panahon na kasama ang Diyos.

 

4. BINAWASAN AT BINAGO BA NG MGA ALAGAD (APOSTOL) ANG SABT?

Si Santiago, ang unang lider ng unang Iglesya Kristiyana, ay sumulat tungkol sa Sampung Utos:

"Sapagkat sinumang tumutupad ng buong kautusan, subalit lumalabag sa isa ay nagkakasala sa lahat. Sapagkat siya na nagsasabi, 'huwag kang mangngalunya' ay nagsasabi, 'Huwag kang papatay' Kung ikaw ay hindi mangangalunya, ngunit pumapatay ka, ikaw ay lumalabag sa kautusan."  [Santiago 2:10-11].

Ang pagsasaliksik ng katibayan sa kasulatan ay naghahayag na ang mga tunay na apostol ni Hesus (  عيسى عليه السلام) ay hindi tinangka ang pagbabawas at pagbabago sa araw ng Sabt mula sa ikapito tungo sa unang araw ng sanlinggo.  Binabanggit ng Bagong Tipan nang walong ulit lamang ang unang araw ng sanlinggo. Wala ni minsan man sa mga pagkakataong ito na ang unang araw ng sanglinggo ay binanggit na isang banal na araw, ni ipinahiwatig na ito ay ibinukod na araw ng pagsamba.

Ang mga tunay na apostol ay hindi bumanggit ng ano pamang pagbabago para sa Sabbath mula sa ikapito tungo sa unang araw ng sanlinggo. Maliwanag na walang katibayan sa Bagong Tipan ng Bibliya para sa pagbabago ng Sabt (ang Sabado) na siyang ikapitong araw, na ang Linggo naman ang siyang unang araw para sa isang-linggo.  Maliwanag din na walang sapat na batayan upang baguhin o bawasan ng tao ang Banal na Kapahayagan ng ating Poong Maykapal. Ang pagbabago ay nangyari  pagkatapos itinaas ng Diyos si Hesus (عيسى عليه السلام) at ng mga tunay na apostol ay nangyari ng magkahiwa-hiwalay.  Kaya't kailangan nating magbalik sa kasaysayan upang malaman kung kailan at kung paanong nangyari ang pagbabago.

5. SAAN NAGMULA ANG LINGGO?

Ang mga tunay na apostol ni Hesus (  عيسى عليه السلام) ay maliwanag na nagbabala na ang ilang mga Kristiyano ay maaanod mula sa mga aral ng Kristiyanismo ng Bagong Tipan: "Kaya kayo'y maging handa!" [Mga Gawa 20:30-31]  - “Mula na rin sa inyo’y lilitaw ang mga taong magsasalita ng kasinungalingan upang mapasunod ang mga alagad, at sa gayo’y mailigaw sila. Kaya’t mag-iingat kayo.”  At yaon ang tunay na nangyari.

Silang mga inaakalang mapagkakatiwalaang mananalaysay ay maliwanag na itinala kung papaano ang mga Kristiyano ay nagsimulang malinlang mula sa dalisay na aral ng mga tunay na apostol at maging ang paglabas ng mga salit-saling sabi (haka-haka) at mga turo na kailanman ay hindi sa kanila nanggaling.

Tanging ang pinuno ng Romano Katoliko at ang mga bulaang mangangaral ang siyang tuluyang sumira at sumisira sa mga Aral at Kautusan, maging magpasahanggang ngayon.  Ang pagkawalan ng saysay ng ikalawang-Utos na huwag gagawa ng diyus-diyosan at maging ang ginawang pagbabago sa dalisay na araw ng Sabt ay nangyari ng pagkaraang matapos ang Bagong Tipan at nangamatay ang lahat ng tunay na mga apostol kung kaya’t nangyari na mula noon sa kasaysayan ng mga Kristiyano ang dalian nilang pagpapalit o paglipat ng araw ng pagdulog ng pasamba at pagpupugay sa araw ng unang Linggo (ito nga ay ang Linggo ng pagsamba (na tinatawag ding Sunday Mass).  Na nagmula sa tunay nitong araw, ang Sabt o Sabado na siyang orihinal ng ika-pitong araw ng sanglinggo.

 

Naganap sa Italya sa kauna-unahang pagkakataon – ang pagbibigay dalisay o pagsamba sa araw ng Linggo, ang siya nilang naging araw ng panginoon o ng kanilang panginoon.  Sa mahabang panahon simula noong naganap ito marami ng mga Kristiyano ang napasunod sa ganitong araw ng pagsamba at maging ng pagpapahinga.  Hindi ba ninyo nababatid na ang inyong ginagawang pagsamba ay nasa araw ng Linggo (Sunday Mass) at ganoon din maging ang inyong pamamahinga kasama pa ng tinatawag na Hapi-Hapi.  Gayong ang araw ng paggawa ay nagsimula sa araw ng Lunes na natatapos sa araw ng Biyernes o Sabado.  Ang tanong bakit nga ba?

Taong Marso 7, A.D. 321, si Constantinong Dakila ay nagpalabas ng unang kautusang sibil tungkol sa Linggo, pinipilit ang lahat ng tao, maliban lamang ang mga magsasaka, na ayon sa Imperyo ng Roma na mamahinga ng Linggo. Ito at ang iba pang mga kautusang sibil na pinalabas ni Constantino tungkol sa Linggo ang naging simula ng mga batas na sibil ukol sa Linggo mula noon magpa-hanggang ngayon. Noong ikaapat na siglo ang Konsilyo ng Laodicea ay pinagbawalan ang mga Kristiyano sa pagtigil sa paggawa ng Sabt, samantalang pinamamanhikan nilang parangalan ang Linggo sa pagtigil sa lahat ng Gawain kung maaari.

Paglalarawan m.5

On March 7, A.D. 321, Constantine the Great  issued the first civil Sunday law, compelling all the people, except farmers, in the Roman Empire to rest on Sunday.  This, with five other civil laws decreed by Constantine concerning Sunday, set the legal precedent for a civil Sunday legislation from that time to the present.

* In the fourth century the Council of Laodicea prohibited Christians from abstaining from work on the Sabbath.  It urged them if at all possible to honor Sunday by abstaining from work.  History shows that Sunday worship and observance is a man-made convention.  The Bible gives no authority for doing away with the seventh-day Sabt of the fourth commandment.  In the Old Testament, the prophet Daniel predicted that during the Christian era a deceptive power would attempt to change God’s Law.  The God Cares Daniel course, which you can request from us and study after you finish the Discover course, presents a detailed explanation of that prophecy.

Ipinakikita ng kasaysayan na ang pagsamba ng Linggo at pangingilin nito ay isang kaugalian o kautusan na gawa ng tao. Walang ibinibigay na kapangyarihan ang Bibliya sa pagwawalang halaga sa ikapitong araw ng Sabt ng ikaapat na Utos.  Paunang sinabi na ni propeta Daniel na sa panahong Kristiyano isang mapandayang kapangyarihan ang magtatangkang baguhin ang kautusan ng Diyos.

 

Paglalarawan m.6

  

[Daniel 7:25-27]

"Magsasalita siya laban sa Kataas-taasan at pahihirapan niya ang mga hirang ng Diyos. Kung maaari'y babaguhin ang kautusan at mga gawaing pangrelihiyon. Ang mga hirang ay ipaiilalim sa kanyang kapangyarihan sa loob ng tatlong taon at kalahati. Ngunit siya'y hahatulan. Kukunin sa kanya ang kaharian at dudurugin siya nang lubusan. Ang kaharian, pati ang karangalan ay ibibigay sa mga hirang ng Kataas-taasan. Sila – ang maghahari magpakailanman, at maglilingkod sa kanila ang lahat ng kaharian."

Paglalarawan m.7

6.  SINO ANG GUMAWA NG PAGBABAGO?
Sino ang siyang naglipat ng Sabt mula sa ikapitong araw sa unang araw ng sanlinggo?

Inaangkin ng Iglesia Katolika na siya ang may gawa nito. Sa pagtatangkang mailigtas ang bumabagsak na Imperyalismong Roma, ang mga pinuno ng Iglesya ay masasabing may mabuting adhikain na nagkasundo na tangkaing baguhin ang araw ng pagsamba mula sa Sabado na naging Linggo – na naisakatuparan nila.

Ganito ang sinasabi ng isang katesismo ng Iglesya Katolika Romana:
T: Anong araw ang Sabt?
S: Sabado ang araw ng Sabt.
T: Bakit natin ipinangingilin ang Linggo sa halip na Sabado?
S: Ipinangingilin natin ang Linggo sa halip na Sabado sapagkat ang Iglesya Katolika … ay naglipat ng kabanalan mula sa Sabado tungo sa Linggo." – Peter Geirmann, The Convert's Catechism of Catholic Doctrine (1957 edition), p. 50

May pagmamalaking ipinahahayag ang Iglesya Katolika na ang mga pinunong tao ang gumawa ng pagbabago.  "Ang banal na araw, ang Sabt, ay inilipat mula sa Sabado sa araw ng Linggo, hindi sa anumang tagubiling nasa Kasulatan, kundi sa pagkadama ng Iglesya ng sariling kapangyarihan nito.

Ang mga taong nag-iisip na ang mga Kasulatan ang siyang tanging makapangyarihan, ay nararapat na maging Seventh-day Adventists, at sila na ipangingiling banal ang araw ng Sabado." – Cardinal Maida, Archbishop of Detroit, Saint Catherine Church Sentinel, Algonac, Michigan, May 21, 1995.

7. ANO ANG SINASABI NG ILANG IGLESYANG PROTESTANTE?
Paglalarawan m.8

Ang mga lehitimong dokumento ng paniniwala ng ilang denominasyong Protestante ay nagkakasundo na ang Bibliya ay walang inilaang pahintulot sa pangingilin ng araw ng Linggo.  Si Martin Luther, tagapagtatag ng Luthern Church, ay sumulat sa Augsburg Confession, Article 28: "Sinasabi nila sa (Iglesya Katolika) na ang Sabt ay binago sa Linggo, ang nasabing Araw ng Panginoon, na salungat sa dekalogo [Sampung Utos], ni walang halimbawa na lubos na ipinagmamalaki kundi ang pagbabago ng araw ng Sabt. Matindi, ang sabi nila, ang kapangyarihan at kapamahalaan ng Iglesya, sapagkat nagawa nitong alisin ang dalawa sa sampung utos."

Sina Amos Binney at Daniel Steele, mga Metodistang teologo, ay sumulat: "Tunay na walang tiyak na kautusan para sa pagbibinyag ng mga sanggol, gayundin sa pangingilin ng unang araw ng sanlinggo." – Theological Compend (New York: Methodist Book Concern, 1902), pp. 180, 181.

Paglalarawan m.9

[Pahayag 13:16]

“Sapilitang pinatatakan ng halimaw, sa kanang kamay o noo, ang lahat ng tao – dakila at aba, mayaman at mahirap, alipin at malaya.”

Si Dr. N. Summerbell, mananalaysay ng Disciples of Christ o Christian Church, ay sumulat: "Ang Iglesya Katolika ay lubos na tumalikod. Binaligtad nito ang Ikaapat na Utos sa pamamagitan ng pag-aalis ng Sabt ng Salita ng Diyos, at itinatag ang Linggo na isang banal na araw." – A True History of the Christian Chuch, pp. 417, 418.

8. ANO ANG TUNAY NA ISYU?

Dinadala tayo nito sa harap-harapang mga katanungang: Bakit napakaraming Kristiyano ang dumudulog ng panalangin ng Linggo na walang kapahintulutan ng Bibliya? Higit pang mahalaga; aling araw ang dapat dalisayin? Kung ikaw nga ay tunay na Kristiyano, susundin mo ba ang mga nagsasabi: "Iniisip kong hindi na mahalaga kung anong araw ang aking dinadalisay basta isa ito sa pito."  O’ ituturing mo bang mahalaga ang araw na ipinahayag ng ating Tagapaglikha? Ang Kanyang likhain ang sanlibutan, at maging ang  araw na binanggit ng Diyos sa Sampung Utos: "Ang ikapitong araw ay siyang Sabt."  Maaari din namang tuluyan mo ng itinakwil ang tunay Niyang mga Salita o Pinag-uutos.  Di ba’t isang katotohanan ito ng pagtatakwil na rin sa Kanya o pagtalikod sa Kanya.  Dahil mas pinagkalooban mo pa ng pagsunod ang ipinag-utos ng tao kaysa sa Diyos na lumikha sa iyo.  Ito’y nangangahulugan ng kawalan ng utang na loob.

 

Paglalarawan m.10

God is not arbitrary.  At creation and in His Ten Commandments, He had a reason for asking us to observe the seventh day of the week as the Sabbath (Genesis 2:1-3; Exodus 20:8-11).  Jesus “rested” on the Sabt and established it as a memorial to His creative power.  Our Creator set aside the Sabt as a “Holy” day, as a time for us and our families to come closer to Him for strength and refreshment.  Some believers respond to this information by saying, “I keep every day holy.”  It’s certainly true that we can and should worship God in our hearts on every day of the week.  But the fact is, God has still made one day for a special purpose; He made the seventh day of the week “holy.”  On the Sabt.  He comes near to us in a unique way; He “blessed” the day with His special presence and asks us to devote the whole day to Him.

Katotohanan lamang! Ang paglabag o pagsuway sa Banal na Kautusan ng Diyos ay lubhang may mabagsik na kaparusahan.  Ang sumusunod sa aral at batas na ginawa lamang ng tao na walang kapahintulutan ng Diyos ay gawain ng isang Diyablo.

Ang Sabt na ginawang pagsamba sa araw ng Linggo ay isang maliwanag na simbolo upang malihis sa tamang landas ang mga inosenteng tao upang sambahin ang Diyablo.  Isang malaking kalapastanganang walang pangalawang diyos upang gawing dalawang pagsamba ang Sabt.  Maraming talata sa Bibliya kung papaano binigyan babala ang mga tao para mag-ingat sa kanyang kahihinatnan sa buhay na ito.

Sapagka't ang Bibliya na rin mismo ang nagbigay katanungan at kasagutan kung ano ang Katotohanan:  Silipin natin saglit ang aklat ni “Daniel” sa Lumang Tipan at ang “Pahayag” sa Bagong Tipan ng Bibliya:

Paglalarawan m.11

[Daniel 7:1-8]
Ang Pangitain ni Daniel Tungkol sa Apat na Halimaw:

Noong unang taon ni Haring Belsasar, akong si Daniel ay nagkaroon ng pangitain samantalang namamahinga. Isinulat ko ito gaya ng sumusunod: Nakita ko ang isang malaking dagat na binabayo ng malakas ng hangin kabi-kabila. Mula sa dagat ay may lumitaw na apat na iba’t ibang dambuhala. Ang una ay parang leon ngunit may pakpak ng agila; nabunot ang mga pakpak nito. Umaangat ito sa lupa at tumatayong tila tao. Binigyan ito ng isipan ng tao.

Paglalarawan m.12

[Daniel 7:5]

Ang ikalawa naman ay mukhang oso. Ang dalawang paa lamang nito sa huli ang inilalakad at may kagat pang tatlong tadyang. May tinig na nag-utos dito,  “Sige, magpakasawa ka sa karne.”

Paglalarawan m.13

[Daniel 7:6]

Ang ikatlo ay kawangis ng leopardo. Ito’y may apat na pakpak sa likod, apat ang ulo  at binigyan ng kapangyarihan.

Paglalarawan m.14

[Daniel 7:7-8]

Pagkaraan, nakita ko ang ikaapat na hayop, Nakakatakot itong tingnan at mukhang napakalakas. Bakal ang ngipin nito at tanso naman ang mga panga. Niluluray ng bibig nito ang anumang makagat at tinatadyakan ang matira doon. Kaiba ito sa tatlong nauuna pagkat ito’y may sampung sungay.

Pinagmasdan kong mabuti ang mga sungay at nakita kong may tumutubo pang isa. Ang tatlong sungay ay nabunot upang magkaroon ng puwang ang sungay na tumutubo. Ito ay tulad ng tao, may mga mata at bibig. Nakapangingilabot ang sinasabi nito.

Paglalarawan m.15

[Daniel 7:15-28]
ANG KAHULUGAN NG MGA PANGITAIN:

"Akong si Daniel ay nabagabag sa pangitaing yaon. Kaya't nilapitan ko ang isang naroon at tinanong tungkol sa mga bagay na aking nasaksihan. At ipinaliwanag naman niya sa akin. Ang sabi niya, "Ang apat na hayop ay apat na haring lilitaw sa daigdig.

Ngunit ang mga banal na Kataas-taasang Diyos ang bibigyan ng karapatang mamahala magpakailanman."   Sabik na sabik akong malaman ang kahulugan ng ikaapat na halimaw dahil sa malaking kaibahan nito sa tatlo at sa nakakatakot nitong anyo: bakal ang mga ngipin at tanso ang mga panga. Dinudurog nito saka nilululon ang lahat ng abutan at tinatapakan ang matira.”

Paglalarawan m.16

[Daniel 7:20-22]

Nananabik din akong malaman ang ibig sabihin ng sampung sungay at ang kahulugan noong isang sungay na tumubo at ikinabunot ng tatlo. Ibig ko ring malaman ang kahulugan ng mata nito at ng bibig na pawang kapalaluan ang sinasabi, at kung bakit ang sungay na ito'y malaki kaysa iba.

Samantalang ako'y nakatingin, nakita kong dinigma nito at nilupig ng sungay ang mga lingkod ng Diyos.

Pagkatapos dumating ang nabubuhay magpakailanman at nagbigay ng hatol sa panig ng mga lingkod ng Diyos.

Paglalarawan m.17

[Daniel 7:22-23]

Dumating ang araw para ibigay sa bayan ng Diyos ang pamamahala sa kaharian.

Ganito ang sinabi niya sa akin:

 'Ang ikaapat na hayop ay ikaapat  na kahariang babangon sa daigdig. Kaiba ito sa lahat ng kaharian pagkat masasakop nito ang sandaigdigan, yuyukuran at iiwang luray-luray.

Paglalarawan m.18

[Daniel 7:24-28]

Ang sampung sungay ay kumakatawan sa sampung hari. Sa gitna nila'y mayroong isang sisilang. Iba ito sa karamihan  at sa kanyang pagtayo, tatlong hari ang mabubuwal.

Magsasalita siya laban sa Kataas-taasan at pahihirapan niya ang mga hirang ng Diyos. Kung maari'y babaguhin ang kautusan at mga gawaing panrelihiyon. Ang mga hirang ay ipaiilalim sa kanyang kapangyarihan sa loob ng tatlong taon at kalahati (apatnapu't dalawang buwan).

Ngunit siya'y hahatulan. Kukunin sa kanya ang kaharian at dudurugin siya nang lubusan.

Ang kaharian, pati ang karangalan ay ibibigay sa mga hirang ng Kataas-taasan. Sila ang maghahari magpakailanman, at maglilingkod sa kanila ang lahat ng kaharian." Dito natapos ang pangitain.  Akong si Daniel ay nagulumihanan at nanginig sa takot. Ang lahat ng ito'y hindi ko sinabi kahit kanino."

 

Paglalarawan m.19

[Pahayag 13:1-18]
ANG DALAWANG HALIMAW:

"Pagkatapos ay nakita kong umaahon sa dagat ang isang halimaw na may pitong ulot at sampung sungay. May korona ang bawat sungay, at sa bawat ulo'y nakasulat ang isang pangalang lumalait sa Diyos. Parang leopardo ang halimaw, may mga paang tulad ng mga paa ng oso, at bibig na animo'y bunganga ng leon. Ibinigay ng dragon sa halimaw ang kanyang sariling lakas, luklukan, at malawak na kapangyarihan.

Ang isa sa mga ulo ng halimaw ay parang nagtamo ng sugat na sukat ikamatay, ngunit gumaling ito. Namangha ang buong daigdig sa nangyari, at nagsisunod sila sa halimaw. Sinamba ng lahat ng tao ang dragon sapagkat ibinigay nito ang kanyang kapangyarihan sa halimaw. Sinamba rin nila ang halimaw. "Sino ang makatutulad sa halimaw? Sino ang makalalaban sa kanya?" anila.

Pinahintulutan ang halimaw na maghambog, lumait sa Diyos, at maghari sa loob ng apatnapu't dalawang buwan. Nilait nga niya ang Diyos, ang pangalan ng Diyos, ang tahanan ng Diyos, at ang lahat ng naroroon. Pinahintulutan siyang digmain at talunin ang mga hinirang ng Diyos, at binigyan ng karapatang mamahala sa bawat lipi, bayan, wika, at bansa. Sasamba sa kanya ang lahat ng nabubuhay sa ibabaw ng lupa, maliban sa mga taong ang pangalan ay nakasulat sa aklat ng buhay, magmula pa nang likhain ang sanlibutan. Ang aklat na ito'y iniingatan ng Korderong pinatay. "Kung kayo'y may pandinig, makinig kayo! Ang sinumang itakdang mabihag ay mabibihag nga; ang matakdang mamatay sa tabak ay sa tabak mamamatay. Kaya't kailangang magpakatatag at manalig ang mga hinirang ng Diyos." At nakita ko ang isa pang halimaw na lumilitaw sa lupa. May dalawang sungay ito na tulad ng mga sungay ng Kordero, ngunit ang kanyang tinig ay parang tinig ng dragon. Naglingkod siya sa unang halimaw at ginamit niya  ang lahat ng kapangyarihan nito. Ang lahat ng tao sa lupa ay pinilit niyang sumamba sa unang halimaw na may malubhang sugat na gumaling na. Kahanga-hanga ang mga himalang ginawa ng pangalawang halimaw, anupat nagpababa siya ng apoy mula sa langit, sa paningin ng mga tao. Nalinlang niya ang lahat ng tao sa lupa sa pamamagitan ng mga himalang kanyang ginawa sa harapan ng unang halimaw. Nahikayat niya silang gumawa ng isang larawan ng unang halimaw na nasugatan ng tabak ngunit gumaling. Pinahintulutan din ang pangalawang halimaw na bigyan ng hininga ang larawan ng unang halimaw. Kaya't nakapagsalita ang larawan at ipinapatay nito ang lahat ng ayaw sumamba sa kanya. Sapilitang pinatatakan ng halimaw, sa kanang kamay o noo, ang lahat ng tao – dakila at aba, mayaman at mahirap, alipin at malaya. At walang maaaring magbili o bumili maliban na may tatak ng pangalan ng halimaw o ng bilang ng katumbas niyon. Kailangan dito ang talino. Maaaring malaman ng sinumang matalino ang kahulugan ng bilang na katumbas ng pangalan ng halimaw, sapagkat ito'y pangalan ng isang lalaki.  Ang bilang ay  666."

9. ANO ANG SIKRETO NG IGLESYA KATOLIKA ROMANA?

Matutunghayan ang kasagutang ito sa mga matatalinong iskolar at sila na rin ang nagbunyag kung ano ang katotohanan.  Hindi man tuwirang aminin ng Simbahan Katoliko kung anong sikreto ang kinapapalooban  nitong  tagapagtayo  ng  Iglesya.   Ngunit,  nangyari   nga ang sinabi ni Hesus (عيسى عليه السلام)  sa kanyang talinghaga tungkol sa ilaw at ang layunin ng mga Talinghaga.

[Lucas 8:16-18] – " Walang taong nagsisindi ng ilaw at pagkatapos ay tatakluban ng banga o ilalagay kaya sa ilalim ng higaan.  Sa halip, inilalagay ito sa talagang patungan upang makita ng mga pumapasok ang liwanag.  Walang natatago na di malalantad, at walang lihim na di malalaman at mabubunyag.  Kaya pagbutihin ninyo ang inyong pakikinig; sapagkat ang mayroon ay bibigyan pa, ngunit ang wala ay aalisan pati ng inaakala niyang nasa kanya.”

[Mateo 13:13-17] – “Nagsasalita ako sa kanila sa pamamagitan ng talinghaga, sapagkat tumitingin sila ngunit hindi nakakakita, at nakikinig ngunit hindi nakaririnig ni nakauunawa. Natupad nga sa kanila ang hula ni Isaias na nagsasabi: ‘Makinig man kayo nang makinig, hindi kayo makauunawa, At tumingin man kayo nang tumingin, hindi kayo makakakita. Sapagkat naging mapurol ang isip ng mga taong ito; Mahirap makarinig ang kanilang mga tainga, At ipinikit nila ang kanilang mga mata. Kung di gayon, disin sana’y nakakita ang kanilang mga mata. Nakarinig ang kanilang mga tainga, Nakaunawa ang kanilang mga isip, At nagbalik-loob sa akin, At pinagaling ko sila, sabi ng Panginoon. Sinasabi ko sa inyo: maraming propeta at matutuwid na tao ang nagnasang makakita sa inyong nakikita, ngunit hindi ito nakita, at makarinig sa inyong naririnig, ngunit hindi ito napakinggan.”

ITO ANG KATOTOHANAN at KASAGUTAN:

“Here is wisdom.  Let him that hath understanding count the number of the beast:  for it is the number of a man; and his number is Six hundred threescore and six.”

Here it is as it says … Here is wisdom … Let him that hath understanding  count the number of the beast: for it is the number of a man …. and his number is Six hundred threescore and six ….  666

[Pahayag 13:18]

“Kailangang dito ang talino. Maaaring malaman ng sinumang matalino ang kahulugan ng bilang na katumabas ng pangalan ng halimaw, sapagkat ito’y pangalang ng isang lalaki. Ang bilang ay 666.”

The Roman Catholic Church has the mysterious number 666. The official title of the pope is "Vicarius Filii Dei", which translated is, "Representative of the Son of God."

This copy of the Catholic Law was published  in  1879 in Germany by Emil Friedberg, in which you can find the Donation of Constantine quoted on page 342, showing the phrase “Vicarius Filii Dei” when referring to the title of the Pope. Proving and verifying that “Vicarius Filii Dei” is the Pope’s Title. You will also notice the “u” is used in place of a “v” which according to the Roman Alphabet, the letter “u” is equivalent to “v”.

In 1755, Lucius Ferraris, quoted the Donation of Constantine, in which the title of “Vicarius Filii Dei” appears in #20 of article 2 column 1828 from volume 5, 1858 Paris edition, in the entry “Papa” referring to the Pope.  Also verifying the Pope’s title.



To confirm, the Catholic newspaper Our Sunday Visitor of April 18, 1915 wrote:

"The engraved letter on the pope's Mitre is as follows: 'Vicarius Filii Dei'. Since in Latin certain letters have numerical values, we only need to add them up to come 666.

Revelations was written in the Greek language.  In the Greek language is where you’ll find the beast number 666.

The Greeks use numbers to represent letters even today much like the Roman Numeral System.

Just write it down and count it up as Revelations 18 says: “Write down Roman in Greek which is “Lateinos” and count it up.

To if you already have the mark of the beast you must first know what the mark of God is which is also in your hand and forehead.

If you look up the word Mark in the dictionary you’ll find, Token or sign to designate ownership.  If you look up sign you’ll find mark or token to designate ownership so these words mark, token, and sign are definitely interchangeable.  They mean exactly the same thing.  So check this out.

[Ezekiel 20:11-12]

“Doon, ibinigay ko sa kanila ang Kautusan at mga tuntuning dapat nilang sundin upang sila’y mabuhay. Ibinigay ko rin sa kanila ang mga tuntunin para sa Araw ng Pamamahinga (Sabt) para maalaala nila na akong si Yahweh ang nagpapabanal sa kanila.”

As you see God says he gave us his Sabbaths to be sign … a mark … WHY..? So we would know that He was the God that sanctified us.  In other words the Sabt identifies your God.

[Ezekiel 20:19-20]

“Ako si Yahweh, ang kanilang Diyos. Sinabi kong lumakad sila ayon sa aking mga tuntunin, at sunding mabuti ang aking Kautusan, at pahalagahan nila ang Araw ng Pamamahinga (Sabt)  pagkat ito ang mag-uugnay sa kanila at sa akin, at sa ganito’y makikilala nilang akong si Yahweh, ang kanilang Diyos.”

[Exodus 31:13]

Sinabi ni Yahweh kay Moises, “Sabihin mo sa mga Israelita na ipangingilin ang Araw ng Pamamahinga (Sabbath) sapagkat ito ang magsisilbing palatandaan sa inyo at sa inyong kaapu-apuhan na kayo’y aking hinirang para maging bayan ko.”

[Deuteronomio  6:6-8]

“Ang mga utos Niya’y itanim ninyo sa inyong isip. Ituro ninyo ito sa inyong mga anak; sa loob at labas ng inyong tahanan, sa oras ng paggawa at pamamahinga, sa lahat ng lugar at sa lahat ng panahon. Ipalupot ninyo ito sa inyong mga kamay bilang tanda, itali sa inyong noo.

Did you get that this sign.  This mark was suppose to be binded on your hand and as frontless between thine eyes.  Between your eyes is on your hand forhead just as the mark of the beast.  But the complete opposite….

[Deuteronomio  11:18]

“Kailangan ngang ang mga utos na ito’y itanim ninyo sa inyong mga puso’t isipan. Ipalupot ninyo ito sa inyong mga kamay bilang tanda, at itali sa inyong noo.”

[Exodo 13:16]

“Ang paghahandog na ito’y magsisilbing palatandaan, tulad ng tatak sa inyong kamay o sa inyong noo; ito’y pag-aalaala sa ginawa ni Yahweh nang kayo’y ialis sa Egipto sa pamamagitan ng kangyang kapangyarihan.”

[Exodo 13:9]

“Ang pag-aalaalang ito’y magiging parang isang tanda sa inyong kamay, o sa inyong noo, upang hindi ninyo malimutan ang mga utos ni Yahweh, pagkat inilabas niya kayo sa Egipto sa pamamagitan ng kanyang kapangyarihan.”

Notice the Mark of God is his Sabt and his laws and this mark is in your hand and your forehead.  Only God can see this mark evidently.  You can’t see gas either but if you light a match … you know what happens.

Paglalarawan m.20

So do you have the mark of God or do you keep the Beast holy days as Sunday, Christmas, Easter, etc.

NOW, THE BIG QUESTION IS?

"The Creator seeks your worship on His holy Sabt day, and Satan, seeking to be like the Creator, wants your worship on his Sunday.  Which will you choose?"

The Roman Catholic Church made other blasphemous claims by undertaking actions belonging only to God:

Here are samples of the blasphemous claims and teachings of the Roman Catholic Church: "The priest has the power of the keys, or the power of delivering sinners from hell, of making them worthy of paradise, and of changing them from the slaves of Satan into the children of God. And God himself is obliged to abide by the judgment of his priests.  The Sovereign Master of the universe only follows the servant by confirming in heaven all that latter decides upon earth." Liquori, "Duties and Dignities of the Priest", pp. 27, 28

"Thus the priest may, in a certain manner, be called the creator of his Creator, since by saying the words of the consecration, he creates, as it were, Jesus in the sacrament, by giving him a sacramental existence, and produces him as a victim to be offered to the eternal Father.  The power of the priest, is the power of the devine person; for the transubstantiation of the bread requires as much power as the creation of the world." Saint Bernandine of Sienna

"Priests are the saviors of the world." Saint Jerome

As her blasphemous actions, the Roman Catholic Church has committed the most blasphemous act of all. She altered the very law of God – the Ten Commandments.  She dared to cancel the second commandment altogether, for it condemned her practices and rituals.  And worse, she changed the day of worship in the Fourth Commandment from Saturday to Sunday.  This was done although God gave Adam this perpetual command at creation and has confirmed to us

"My covenant will I not break, nor alter the thing that is gone out of my lips. (Psalms 89:34).  The Ten Commandments are the only portion of the Bible that was uttered by God's voice in the presence of a congregation. And to ensure that Moses did not miss a letter, God wrote them with His own finger and handed them to Moses. "These words [The Ten Commandments] the Lord spake unto all your assembly … and he added no more.  And He wrote them in two tables of stone.

[Deuteronomy 5:22]

Christ further stressed the immutability of the Ten Commandments when He said, "it is easier for heaven and earth to pass, than one tittle of the law to fail" [Luke 16:17]. The sun shining in the heavens, the solid earth upon which you dwell, are God's witnesses that His law is changeless and eternal. Though they may pass away, the devine precepts shall endure.  Christ further confirmed "Think not that I am come to destroy the law, or the prophets: I am not come to destroy, but to fulfill. For verily I say unto you. Till heaven and earth pass. One jot or one tittle shall in no wise pass from the law, till all be fulfilled" [Matthew 5:17,18].

The Catholic Church is not ashamed that she changed the day of worship. In fact, she takes pride in this action, and regards it as her 'mark' of authority and superiority over other churches and religions. "The Sabt, the best known day of the law, was changed into the Lord's day. These and others have not ceased because of instructions received from Christ, (because he himself says, I have not come to destroy the law, but to fulfill it), but because due to the authority of the church they have been changed." Archbishop of Rheggio, Sermon on 1-18-1562, Mansi XXIII, p. 526.

"This Sunday is a Catholic institution, and its claim for sacredness can be depended only on Catholic authority.  In Holy Scripture from the beginning to the end we find not one single text which justifies the transfer of the weekly public worship service from the last to the first day of the week." Catholic Press, Sidney, 8-25-1900.

"Nowhere in the Bible is it stated that worship should be changed from Saturday to Sunday. The fact is that the Church was in existence for several centuries before the Bible was given to the world. The Church made the Bible; the Bible did not make the Church." Things Catholics Are Asked About, by Martin J. Scott, 1927 ed, p. 136

"We celebrate Sunday instead of Saturday, because the Catholic Church has transferred the sacredness from Saturday to Sunday at the council of Laodicea in the year of 364 AD."  The Converts Catechism of Catholic Doctrine, from P. Geiermann, the work of Pope Pius X, on 1-25-1910

According to the Roman Catholic Church 'Sunday' is their distinct and distinguished mark of authority. "Sunday is our mark of authority. The Church is above the Bible, and this transference of Sabt observance is proof of that fact."  The Catholic Record, London, Ontario, September 1, 1923

.................................................................................................................................

Sa kasaysayan ng araw ng Sabt, malinaw na ito ay naging isang “tanda (ayat)” para sa sangkatauhan upang magkaroon ng pagsunod sa nag-iisang Diyos, na Siyang gumawa ng lahat ng bagay maging sa lupa at sa kalangitan. Ipinapakita ng Poong Maykapal ang isa pang napakaraming mga tanda sa sanlibutan sa pamamagitan ng mga nilikhang bagay at ng mga propetang Kanyang hinirang. Sa pamamagitan ng mga propetang ito, nagkakaroon ng kaalaman ang tao tungkol sa kalayaan at pananagutan, pagdarasal at pananampalataya, kabuhayan, kamatayan, sakuna, impiyerno at paraiso, at higit sa lahat ang mga kaparusahan na maaaring tanggapin ng bawat taong nagkakasala sa ibabaw ng lupa at maging sa kabilang buhay.

Ang pinaka-unang mensaheng ipinahayag ng Poong Maykapal sa Kanyang mga hinirang na propeta ay ang – “Sambahin ang nag-iisang Diyos.”  Isang kapahayagang kasabay ng paglikha sa sanlibutan. 

Bakit nga ba maraming pasaway sa mundo? Sapagkat ang taong nasa dilim ay takot sa katotohanan. Kaya nga’t maraming babala ang Diyos katulad ng mga sakuna sa bawat sulok ng mundo.

Ang sabi nga: “Kung hindi mo gigisingin ang tao ay hindi na niya alam ang kanyang pagkatao.”  Sapagkat ang nais ng bawat tao ay parangal at papuri sa sarili. Nakakalimutan ng ibang tao na may Diyos na nakatingin at may talaan ang bawat taong gumagawa ng mabuti at masama.

Kung ikaw ay isang mananampalataya sa nag-iisang Diyos, ang lahat ng milagro (Ayat) na ipinamalas sa sangkatauhan ay daliang makikita o mababatid maging sa mga hinirang Niyang propeta.  Bagkus, lahat ng mga nakakakita ay naniniwala  na ngunit palaisipan pa sa kanila. Naririyan na nga’t nakikita ang mga nangyayari, ngunit mahina pa rin ang pananampalataya ng tao. Nagiging palaisipan sa tao ang mga tanda at di man lang gamitin ang malayang kaisipan na – kung saan ang kabutihan, naroroon din ang kasamaan. Saan man ang masama, mangingibabaw pa rin ang kabutihan.

Ganyan din naman sa paghahanap – Ang isang bagay na hindi mo pa alam ang kahulugan ay huwag mong pasukin. Dahil kahit na ang iyong kalagayan sa kasalukuyan ay hindi mo pa lubusan naintindihan.  Ang pagsunod sa tamang landas ng pananampalataya sa Diyos ay katulad din kung papaano naglilinis ng ating katawan. Hindi mo makikita’t makakapa ang dumi kung di mo ididilat ang mga mata.

Paglalarawan m.21

Huwag mong takpan ang inyong mga mata at sarhan ang isipan sa katotohanan.  Sapagkat ang katotohanan ang siyang magpapalaya sa mga taong nabubuhay sa kadiliman.

Gamitin mo ang malaya mong kaisipan upang maging malinaw sa pang-unawa mo kung ano ang wastong kasagutan sa iyong mga katanungan.

Sa kasaysayan ng paglikha, inilagay ng Diyos ang tao sa halamanan ng Eden upang ito’y pangalagaan at pagyamanin.

Paglalarawan m.22

Nagpahayag ng kautusan ang Diyos at sinabi sa tao: “Makakain mo ang alinmang bungangkahoy sa halamanan, maliban sa isang puno. Huwag na huwag mong lalapitan o kakainin ang bungang iyon at mamamatay ka.”  Ngunit, nilinlang ng Diyablo ang tao at ang sabi: “Hindi totoo iyan, hindi kayo mamamatay. Gayon ang sabi ng Diyos, sapagkat alam niyang kung lalapitan at kakain kayo ng bungang iyon, magkakaroon kayo ng pang-unawa. Kayo’y magiging parang diyos, malalaman ninyo ang kahulugan ng mabuti at masama.”

Kaya’t sumunod ang tao sa tukso ng Diyablo at sinuway ang utos ng Diyos.  Doon inihayag ng Diyos ang kaparusahan sa tao at naging sanhi kung bakit nagkaroon ng kamatayan at pagsusulit sa ibabaw ng lupa.

Walang pinagkaiba sa kasaysayan ng Araw ng Sabt, Ipinahayag ng Diyos ang sampung utos at ang sabi Niya sa ika-apat na kautusan:  “Alalahanin mo ang araw ng Sabt, upang ingatan itong banal. Anim na araw kang gagawa at iyong gagawin ang lahat ng iyong gawain ngunit ang ika-pitong araw ay Sabt (pagsamba) sa PANGINOON mong Diyos."

Paglalarawan m.23

 

Niliwanag din ng Diyos na walang sinumang tao ang maaring magbago ng tagubilin mula sa Kanyang mga labi: “HUWAG NINYONG DARAGDAGAN ni BABAWASAN man ang salita Aking inuutos sa inyo upang inyong matupad ang mga utos ng PANGINOON ninyong Diyos na Aking ibinigay sa inyo.”  Subalit pagkaraan ng maraming henerasyon, muling nilinlang ng Diyablo ang tao at nagawa niyang palitan ang Banal na Araw upang sa ganoon ay siya ang sasambahin. Nagawa rin niyang alisin ang ikalawang utos upang ang tao’y yuyukuran at paglilingkuran ang mga imahen o mga batong ginawang diyus-diyosan.  Ang Allah ay nagbigay ng babala at nagwika sa Banal na Qur’an:

سورة الأحقاف

وَيَوْمَ يُعْرَضُ الَّذِينَ كَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَيِّبَاتِكُمْ فِي حَيَاتِكُمُ الدُّنْيَا وَاسْتَمْتَعْتُمْ بِهَا فَالْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنْتُمْ تَسْتَكْبِرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَبِمَا كُنْتُمْ تَفْسُقُونَ (20)

Banal na Qu’ran (Surah Al-Ahqaf [46]:20)

20 – At sa araw na ang mga hindi sumasampalataya (sa Kaisahan ng Allâh at sa Islam) ay itatambad sa Apoy, (sa kanila ay ipahahayag): “Inaksaya ninyo ang inyong mabubuting bagay sa mundong ito at nagpakasaya kayo dito. Ngayon, sa Araw na ito, kayo ay susuklian ng kabayaran ng mga parusa ng kaabahan sapagkat kayo ay naging mayabang, na walang karapatan sa kalupaan at sapagkat kayo ay tandisang sumuway at naghimagsik (sa Allâh).”

 

سورة النحل

وَإِذَا رَأَى الَّذِينَ ظَلَمُوا الْعَذَابَ فَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمْ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (85) وَإِذَا رَأَى الَّذِينَ أَشْرَكُوا شُرَكَاءَهُمْ قَالُوا رَبَّنَا هَؤُلَاءِ شُرَكَاؤُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدْعُوا مِنْ دُونِكَ فَأَلْقَوْا إِلَيْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّكُمْ لَكَاذِبُونَ (86) وَأَلْقَوْا إِلَى اللَّهِ يَوْمَئِذٍ السَّلَمَ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (87) الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يُفْسِدُونَ (88)

Banal na Qu’ran (Surah An-Nahl [16]:85-88)

85 – At kapag sila na nagsigawa ng kamalian (ang mga hindi sumasampalataya) ay makamamasid ng kaparusahan, at ito ay hindi pagagaanin para sa kanila, gayundin, sila ay hindi bibigyan ng palugit (puwang na panahon).

86 – At kapag sila na nagtataguri ng mga katambal sa Allâh ay makamamalas (sa mga tinatawag nila) na mga katambal (ng Allâh), sila ay magsasabi: “O Aming Panginoon! Sila ang mga katambal na aming iniaakibat sa pagsamba sa Inyo.” Datapuwa’t sila (mga itinatambal na diyus-diyosan) ay magpupukol ng kanilang salita sa kanila (at magsasabi):  “Katiyakan! Kayo ay tunay na mga sinungaling!”

87 – At sila ay magtatanghal (ng kanilang ganap) na pagsuko sa Allâh sa Araw na yaon, at ang mga huwad na diyus-diyosan na kanilang kinatha (ang lahat ng kanilang pinananalanginan maliban sa Allâh, alalaong baga, ang mga imahen, mga banal na tao, mga pare, mga monako, mga anghel, mga Jinn, si Anghel Gabriel at mga Sugo) ay maglalaho sa kanila.

88 – Sila na hindi sumasampalataya at humahadlang (sa mga tao) tungo sa Landas ng Allâh, para sa kanila, Kami ay magdaragdag ng kaparusahan sa ibabaw ng (isang) kaparusahan; sapagkat sila ay nagsipagkalat ng katampalasan (kabuhungan).

سورة النحل

إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ (124) ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (125)

Banal na Qu’ran (Surah An-Nahl [16]:124-125)

124 – Katotohanan, ang (araw ng) Sabado ay itinalaga lamang (bilang isang banal na Araw) sa kanila (mga Hudyo) na may pagkakahidwa tungkol dito, at katotohanan, ang iyong Panginoon ay hahatol sa pagitan nila sa Araw ng Muling Pagkabuhay hinggil sa bagay na hindi nila pinagkakasunduan.

125 – Anyayahan mo (O Muhammad) ang sangkatauhan sa Landas ng iyong Panginoon (alalaong baga, sa Islam) na may Hikmah (karunungan at mahusay na pamamaraan) at makatwirang pangangaral, at makipagtalo ka sa kanila sa paraan na higit na mainam. Katotohanan, ang iyong Panginoon ang higit na nakababatid kung sino ang napaligaw sa Kanyang Landas, at Siya ang Ganap na Nakakaalam kung sino ang mga napapatnubayan.

سورة إبراهيم

وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَمَا كَانَ لِي عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنْفُسَكُمْ مَا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَا أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (22)

Banal na Qu’ran (Surah Ibrahim [14]:22)

22 – At si Satanas ay mangungusap kapag ang Kahatulan ay napagpasyahan na: “Tunay ngang ang Allâh ay nangako sa inyo ng pangako ng Katotohanan. At ako rin ay nangako sa inyo, nguni’t aking ipinagkanulo kayo. At ako ay walang kapangyarihan sa inyo, maliban na kayo ay aking inakit, at kayo ay sumunod sa akin. Kaya’t ako ay huwag ninyong sisihin, bagkus ay sisihin ninyo ang inyong sarili. Kayo ay hindi ko matutulungan, gayundin, ako ay hindi ninyo matutulungan. Itinatanggi ko ang inyong ginawang pagtatambal sa akin (Satanas) sa Allâh (sa pamamagitan ng pagsunod ninyo sa Katotohanang may kasakit-sakit na kaparusahan sa Zalimun (mga mapagsamba sa diyus-diyosan, mapaggawa ng kabuktutan, walang pananalig).”