ANG ALLÂH AT ANG KANYANG LAYUNIN
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ
وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (56)
Banal na Qur’an (Sûrat 51 az-Zariyat :56)56 - At hindi Ko nilikha ang mga Jinn at mga Tao maliban na tanging sambahin lamang Ako.
Inilagay ng Allâh سبحانه وتعالي ang unang tao (lalake at babae) na Kanyang nilalang sa
perpektong kapaligiran ng Halaman ng Eden (Paraiso). Sila (Adam at Eve [sumakanila nawa ang
kapayapaan]) ay may araw-araw na pakikipanayam sa Panginoon hanggang ang
kasalanan ng pagsuway ay nagtatag ng isang Balakid (mga hadlang) sa
pagitan nila at sa Allâh. Ang mga Balakid
na ito ay pagseselos o inggit, pagnanasa, pang-uudyok, pagsisinungaling, at
pagtatambal.
Nang magwika ang Allâh سبحانه وتعالي at naglagay ng Khalifah
(sangkatauhan, kapalit, kahalili) sa kalupaan, itinuro Niya kay Adam (أَدَم عليه السلام) ang mga pangalan ng lahat ng nilikhang bagay
at ipinamalas Niya ang mga ito sa harapan ng mga anghel. Nagsabi sa kanila ang Allâh سبحانه وتعالي na magsagawa ng sujud
(pagpapatirapa) bilang pagbibigay paggalang kay Adam (أَدَم عليه السلام), at sila (mga anghel) ay nagpatirapa maliban kay Iblis (si
Satanas, isang Jinn na nasa lipon ng mga anghel nang sandaling yaon),
siya ay tumanggi at sumuway sa Utos ng Allâh سبحانه وتعالي .
Tinanong ng Dakilang Tagapaglikha
si Iblis (Satanas) kung ano ang humadlang sa kanya at kung bakit sumuway siya. Sumagot si Iblis (Satanas): “Ako ay higit na mabuti kaysa sa kanya at
ako ay nilikha Ninyo mula sa apoy, at siya ay Inyong nilikha mula sa malagkit
na putik.” Kaya’t ang Allâh سبحانه وتعالي ay pinalayas sa Paraiso si Iblis (Satanas) at winalan siya ng
karangalan. Subali’t humingi ng palugit
si Iblis (Satanas) sa Panginoon at nagsabi:
“Sapagkat ako ay Inyong iniligaw, katotohanang ako ay haharang sa
kanila (mga tao) tungo sa Inyong Matuwid na Landas, at ako ay tutungo sa
kanilang harapan at sa kanilang likuran, sa kanilang kanang bahagi at sa
kanilang kaliwang bahagi, at hindi Ninyo matatagpuan na ang karamihan sa kanila
ay nagbibigay ng pasasalamat.” Kung
kaya’t ang Allâh سبحانه وتعالي ay
nagwika sa kanya: “Lumayas ka rito sa
Paraiso na walang kahihiyan at kung sinuman sa kanila (mga tao) ang sumunod sa
iyo, kung gayon, katotohanang Aking pupunuin ang Impiyerno sa pamamagitan
ninyong lahat.”
Napalayas si Iblis (Satanas) sa Halaman ng Eden
Kaya’t silang mag-asawa ay nalinlang ng demonyo
at nang kanilang matikman ang bunga ng punongkahoy, tumambad yaong nakalingid
sa kanila na kanilang kahihiyan.
Nagkaroon sila ng kaalaman na sila’y nakagawa ng malaking pagkakasala sa
Panginoon. Kung kaya’t ang Khalifah
(sangkatauhan) ay nagkaroon ng kamatayan.
Humingi ng kapatawaran ang mag-asawa sa nagawa nilang pagkakamali at sa
kanila ay nagsabi ang Panginoon: “Magsibaba
kayo, ang bawat isa sa inyo ay kaaway sa isa’t isa (alalaong baga, kaaway nina
Adam At Eba si Satanas). Ang kalupaan
ang inyong pananahanan at pansamantalang kasiyahan sa natatakdang panahon. Doon
kayo mamumuhay, at doon kayo ay mamamatay, at mula roon kayo ay muling ilalabas
(alalaong baga, ang muling pagkabuhay).”
Adam (أَدَم عليه السلام) footprint
in Srilanka.
Tomb of Mother Eve in Jeddah , Saudi
Arabia
Pagkatapos nilang magsagawa ng
pilgrimahe (paglalakbay) sa Mecca (Makkah),
natagpuan ni Adam (أَدَم
عليه السلام) si Eve sa Mecca
هُوَ
الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى
السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَوَاتٍ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (29)
وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً
قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَنْ يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ
نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ
(30) وَعَلَّمَ آَدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى
الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ
صَادِقِينَ (31) قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا
إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ (32) قَالَ يَا آَدَمُ أَنْبِئْهُمْ
بِأَسْمَائِهِمْ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُلْ
لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا
تُبْدُونَ وَمَا كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ (33) وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ
اسْجُدُوا لِآَدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَى وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ
الْكَافِرِينَ (34) وَقُلْنَا يَا آَدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ
وَكُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ
فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ (35) فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا
فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ
عَدُوٌّ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَى حِينٍ (36)
فَتَلَقَّى آَدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ
التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (37) قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا فَإِمَّا
يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ
وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (38)
Banal na Qur’an (Sûrat 2
al-Baqarah :29-38)
29 – Siya ang lumikha para sa
inyo ng lahat ng mga bagay na nasa kalupaan; at makaraan, Siya ay nag-Istawa
(pumaibabaw) sa kalangitan (sa paraang naangkop sa Kanyang Kamahalan) at yaon
ay Kanyang ginawa na pitong suson. At sa
lahat ng bagay. Siya ay may Ganap na
Kaalaman.
30 – (Pagmasdan!) At nang magwika ang inyong Panginoon sa mga
anghel: “Katotohanan, Ako ay maglalagay ng Khalifah (sangkatauhan,
kapalit, kahalili) sa kalupaan (sa maraming sali’t saling lahi.).” Sila ay nagsabi: “Maglalagay ba Kayo roon ng
nilikha (tao) na gumagawa ng kabuktutan at doon ay magdadanak ng dugo, at
(habang) kami ay lumuluwalhati ng mga pagpupuri at pagpaparangal sa Inyong
Banal (na Pangalan)?” Siya (Allâh) ay
nagwika: “Nababatid Ko ang hindi ninyo
nalalaman.”
31 – At itinuro Niya kay Adan ang
pangalan ng lahat ng bagay at itinambad Niya ang mga ito sa harapan ng mga
anghel at nagsabi: “Sabihin ninyo sa
Akin ang pangalan ng mga ito kung kayo ay nagsasabi ng katotohanan.”
32 – Sila (mga anhel) ay
nagsabi: “Luwalhatiin Kayo! Kami ay
walang kaalaman maliban sa itinuro Ninyo sa amin; sa katotohanan Kayo lamang
ang may Ganap na Kaalaman at Karunungan.”
33 – Siya (Allâh) ay
nagwika: “O Adan! Sabihin mo sa kanila
ang kanilang mga pangalan.” At nang
masabi na niya sa kanila ang kanilang mga pangalan, ang Allâh ay nagwika: “Hindi baga Aking winika sa inyo na nababatid
Ko ang mga lihim ng langit at lupa at talastas Ko kung ano ang inyong
inilalantad at ikinukubli?”
34 – (Pagmasdan!) At nang Kami ay
magwika sa mga anghel: “Magsagawa kayo ng sujud (pagyukod o
pagpapatirapa) kay Adan.” At sila ay
nagsagawa ng sujud maliban kay Iblis (si Satanas, isang Jinn na
nasa lipon ng mga anghel nang sandaling yaon);
siya ay tumanggi at siya ay palalo.
Kaya’t siya ay napabilang (sa isa) sa mga nagtatakwil sa
pananampalataya.
35 – At Kami ay nagwika: “O Adan! Manirahan ka at ang iyong asawa sa
Paraiso (Halamanan) at kumain kayo rito ng mga masaganang bagay (saan man at
kailanman) ninyo naisin, datapuwa’t huwag ninyong lapitan ang punong ito, baka
kayo ay mapabilang sa mga makasalanan.”
36 – Nguni’t (hindi naglaon) ay
nagawa ni Satanas na sila ay makatalilis dito (sa Paraiso o Halamanan) at
makalabas (sa katayuan ng katahimikan) na kanilang kinalalagyan. At Kami (Allâh) ay nagwika: “Magsibaba kayong lahat (sa lupa), na kayo ay
magkakaaway (may pagkagalit sa bawat isa).
At sa kalupaan ang inyong magiging tirahan at isang pansamantalang
kaligayahan.”
37 – At si Adan ay tumanggap ng
mga Salita (Kapahayagan) mula sa kanyang Panginoon at Siya (ang kanyang
Panginoon) ay nagpatawad sa kanya (tumanggap sa kanyang pagsisisi). Katotohanang Siya ay Lagi nang Nagpapatawad,
ang Pinakamaawain.
38 – Kami (Allâh) ay nagwika:
“Magsibaba kayong lahat mula rito (Paraiso), at kailanma’t may dumatal sa inyo
na patnubay mula sa Akin; at sinumang sumunod sa Aking patnubay, ay walang
dapat pangambahan, at hindi magkakaroon ng kalumbayan.”
39 – (Datapuwa’t) ang mga nagtatakwil ng Pananampalataya at
nagpapasinungaling sa Aming Ayât (mga talata, kapahayagan, aral,
katibayan, tanda, atbp.), sila ang magsisipanahan sa Apoy, mamamalagi sila rito
magpakailanman.
Ang Allâh سبحانه وتعالي na
Nakakaalam ng lahat ay tuwirang nababatid na ilalayo ng kasalanan ang tao mula
sa kanyang Manlilikha. Dahil dito, bumuo ang Panginoon ng isang Plano noon pang nakalipas
na walang hanggan na makapag-aalis ng Balakid.
Isang kapahayagan sa Biyaya ng Allâh, ang plano
- Unang bahagi ay ang Kaligtasan
- Ikalawang bahagi ay mananampalataya sa kapanahunan
- Ikatlong bahagi ay ang mananampalataya sa darating na
walang hanggan.
Ang hinirang na Propeta mula kay Adam (أَدَم عليه
السلام)
hanggang kay Propeta Muhammad (sas) ang
unang bahagi na siyang magbibigay daan ng kaligtasan, ang Banal na Kapahayagan (bilang
babala) ang ikalawang bahagi upang ang tao’y magkaroon ng kaalaman at
manampalataya sa Kaisahan ng Allâh.
Samantalang ang ikatlong bahagi ay ang pagsuway at ang pagsisisi ng
kasalanan at pagbabalik loob sa Allâh سبحانه وتعالي.
Mula sa pananaw ng Allâh سبحانه وتعالي, ang unang bahagi ay nagpasimula pa sa nakalipas na walang
hanggan sa pagbabalangkas ng Tadhana ng Allâh nang ang bumubuo ng Kaalaman, na
nakikita ang napipintong kabiguan ng tao ay bumuo ng kalutasan sa problema ng
kasalanan. Ang Banal na Kapahayagan
lamang ang magbibigay kaalaman at pamamatnubay sa taong naghahanap ng kaligtasan
o katotohanan.
Ang pag-aalis o pagpapatawad ng
Kasalanan ay tanging sa Allâh lamang.
Haharapin ng tao ang walang hanggang kahatulan at kahit na ano ang ating
tinataglay sa larangan ng kakayahan, katalinuhan o ano mang inaangking
kayamanan, wala tayong ganap na kakayahan na iligtas ang ating sarili o makamit
man ang pakikipag-ugnay sa Allâh سبحانه
وتعالي. Maging ang mga Huwad na Auliya (mga
tagapangalaga, tagapamagitan, kawaksi, katulong, kakampi) ay hinalintulad sila
ng Allâh sa bahay ng gagamba at katotohanang ito ang pinakamarupok na
pundasyon at walang tibay na maasahan.
Sa ganito ipinapakita ng ating Panginoon upang malaman at maintindihan
ng mga taong may mga pang-unawa, na kung gaano kadami ang buhangin ay ganoon
din kadami ang Ayat (mga tanda, aral, kapahayagan, atbp). Ang Allâh ay nagsabi sa Banal na Qur’an:
مَثَلُ
الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاءَ كَمَثَلِ الْعَنْكَبُوتِ
اتَّخَذَتْ بَيْتًا وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ لَوْ
كَانُوا يَعْلَمُونَ (41)
“Ang kahalintulad niyaong mga kumukuha ng Auliya
(mga tagapangalaga, kawaksi, katulong, kakampi) maliban pa sa Allâh ay tulad ng
isang Gagamba na gumagawa ng (kanyang) bahay; at katotohanan, ang pinakamarupok
sa lahat ng mga bahay ay ang bahay ng gagamba kung kanila lamang itong
napag-uunawa.” [Qur’an 29:41]
Pagmasdan ang Gagamba kung papaano
gumawa ng sariling bahay at sarili niyang kapaligiran, ngunit ito’y nagdadala
ng kapahamakan. Ang pamamaraan ng
kanyang ikabubuhay ay sa pamamagitan ng kanyang hinabing sapot upang ito’y
makahuli o makasila ng kanyang kakainin.
Mahusay ang kanyang patibong at nalilinlang niya ang mga dumadaan sa
paraan ng kanyang bahay-anlalawa.
Napakagandang gumawa ng kanyang bahay at ang pagka-arkitektura na
sadyang kahanga-hanga at pagkatapos nito siya ay gigitna sa kanyang bahay na
para bang isang hari na nakaupo sa kanyang trono. Ngunit, pagmasdan ang kanyang ginawang
pagpapagal, sa hihip lang ng hangin ito’y masisira at mapupunit. Ganyan inihambing ng Dakilang Panginoon ang
bahay ng gagamba sa mga taong mapaggawa ng kamalian. Mga taong mapaggawa ng ikaliligaw ng iba at
mahusay magbalatkayong gamitin ang Banal na Salita ng Allâh سبحانه وتعالي upang makahikayat at
makapagtayo ng iglesyang pamumunuan. Subalit
walang kabuluhan ang lahat ng kanilang pinagpaguran dahil katotohanang ito’y
isa lamang pansamantalang pamamayanan.
Ang Allâh سبحانه وتعالي ay nagsabi sa
Banal na Qur’an:
وَإِنَّ
مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ
الْكِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ
وَمَا هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ
يَعْلَمُونَ (78)
“At Katotohanan, sa kanilang lipon ay may isang pulutong
na nagbabago (nagpapalit sa kahulugan) ng Aklat sa pamamagitan ng kanilang dila
(sa kanilang pagbabasa) upang inyong mapag-akala na ito ay bahagi ng Aklat,
datapuwa’t ito ay hindi bahagi ng Aklat, at sila ay nagsasabi: ‘Ito ay mula sa
Allâh’, subalit ito ay hindi mula sa Allâh; at sila ay nagsasabi ng
kasinungalingan laban sa Allâh at ito ay kanilang nababatid.” [Qur’an 3:78]
سورة
البقرة
إِنَّ
الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ
ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ
وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ
عَذَابٌ أَلِيمٌ (174) أُولَئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَى
وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ (175)
Banal na Qur’an (Sûrat 2
Āl-‘Imrān :78)
174 - Katotohanan, ang mga
naglilingid ng mga ipinahayag ng Allâh sa Aklat, (at gumagawa nito bilang)
kapalit ng maliit na kabayaran (pakinabang sa pamamagitan ng makamundong
bagay), sila yaon na walang nilulunok sa kanilang sikmura kundi ang apoy. Ang
Allâh ay hindi mangungusap sa kanila sa Araw ng Muling Pagkabuhay, gayundin
naman ay hindi sila dadalisayin, at kasakit-sakit ang kanilang kaparusahan.
175 – Sila (yaon) na
kanilang pinili ang pakaligaw kaysa sa Patnubay, at (kanilang pinili ang)
kaparusahan kaysa sa Pagpapatawad (ng Allâh). Ah! Ano itong katapangan (na
kanilang ipinamalas) sa Apoy!
Ang Banal na Aklat ay ang paniniwala
na ang Allâh سبحانه وتعالي ay
nagpadala ng mga kasulatan sa Kanyang mga Propeta at Sugo na naglalaman ng mga
mensahe, inspirasyon at rebelasyon upang ibahagi at ipaliwanag sa mga taong
kanilang nasasakupan. Ang mga kasulatang
ito ay naglalaman at nagtatangan ng mga Salita at Mensahe ng Allâh سبحانه وتعالي para sa mga tao. Ang mga ito ay walang pag-aalinlangang
makatotohanan, puro at dalisay mula sa anumang depekto, kontradiksiyon o
kamalian. Subali’t ang lahat ng mga
naunang mga kasulatan, bagama’t pinatotohanan ay pinawalang bisa ng Banal na
Qur’an. Ito ay nangangahulugan na ang
mga naunang kasulatan ay para lamang sa isang natatanging tao, nasyon, lugar,
panahon at henerasyon na kaiba sa Huling Mensahe na pagkatapos ipahayag ng Allâh
سبحانه وتعالي sa Kanyang Huling Sugo
ay para sa lahat ng tao, nasyon, lugar at panahon. May mga anyo ng rebelasyon na nabanggit sa
Banal na Qur’an katulad ng: Suhuf (kalatas) ni Abraham (ابراهيم عليه السلام),
Torah [batas] ni Moises (موسى عليه السلام), ang Injeel [ebanghelyo] ni Hesus (عيسى عليه السلام),
ang [Salmo] ni David (داود عليه السلام) at ang Qur’an ni Propeta Muhammad (sas) na siyang pinakahuling Sugo at Rebelasyon
para sa sangkatauhan.
Bilang tunay na mga Muslim ay
dapat na maniwala sa lahat ng mga Aklat na ipinahayag ng Allâh سبحانه وتعالي sa Kanyang mga Mensahero.
Subali’t dapat din nating mabatid na ang pagsunod at pagsasabuhay sa mga
aral ng naunang Aklat ay mahigpit na ipinag-utos at para lamang sa nasyon o
henerasyon kung saan ito ipinahayag.
Naniniwala din tayo na ang mga Banal na Kasulatan ay sumusuporta at
nagpapatunay sa katotohanan ng bawat isa.
Siya na tumanggi sa alinmang Aklat na ipinahayag nang Allâh سبحانه وتعالي ay napabilang sa mga erehe o taksil sa katotohanan. Magkaganunpaman, ang mga tunay na Muslim ay
naniniwala na pinawalang bisa ng bawat isang Aklat ang mga batas sa naunang
kasulatan, bahagi man o buong kabuuan nito.
Base dito, pinawalang bisa ng Qur’an ang lahat ng mga aklat na nauna
rito. Ang Banal na Qur’an ay ipinahayag
ng paunti-unti ayon sa kinakailangan at hinihingi ng pagkakataon sa loob ng
dalawangpu’t tatlo (23) taon sa Makkah at sampu (10) naman sa Madinah. Ito ay nahati sa isang daan at labing-apat
(114) ng mga kabanata (Surah) na may magkakaibang haba o titulo. Ang Banal na Qur’an ay ang natatanging Aklat
na dapat na sundin at gawing sandigan at panuntunan ng mga Muslim dahil ito ay
hindi napalitan, nabago o dumaan sa anumang rebisyon, dahil ito ay
pinapangalagaan ng Allâh سبحانه وتعالي. Ito ay kaiba sa mga nilalaman ng ibang mga
aklat (hal. Torah, Injeel, atbp.) na pangkasalukuyan ay napalitan at nabago
kaya hindi na maituturing na salita at rebelasyon ng Tagapaglikha.
Atin
ngayon himaymayin ang kinahinatnan ng tao sa bawat siglong dumadaan, sa
bawat iba’t-ibang uri o lahi ng tao na may angking kahinaan at kalakasan. Dalawang bagay lamang ang layunin ng Allâh سبحانه وتعالي : “Ang sambahin at
magkaroon ng takot sa Kanya.” Ang
makasalanan kapaligiran ng pangkasalukuyang mundo ay naapektuhan ang
espirituwal ng tao dahil kumikilos ang tatlong espirituwal na mga kalaban (mga
balakid): Ang mundo, ang katawan
(laman), at ang Diyablo (Iblis).
Sa mundong ginagalawan ng tao, si Satanas (Iblis) ay kumikilos sa
pamamagitan ng masamang sistema ng mundo, kasama ang lahat ng kasalanan,
materyalismo, at mga pilosopiyang walang kinikilalang Diyos. Bago pa man bumaba ng Paraiso ang mag-asawang
Adam at Eve, sila’y pinatawad na ng Allâh سبحانه وتعالي sa kanilang nagawang pagkakasala. Kung kaya’t ang naging mga supling nila
simula sa una hanggang sa wakas ay nagkaroon ng bahid kasalanan. Kilala na ng mag-asawa ang kanilang kaaway,
subali’t katulad ng hininging palugit ni Satanas (Iblis) hinaharangan niya ang
tao sa matuwid na landas at nagsimula nga sa unang supling ng tao at hanggang
sa katapusan ng mundo. Si Satanas ay
kumikilos sa pangunahing likas ng kasalanan para maakay ang lalake at babae
para sa pang-isang gawa ng kasalanan.
Ang pangunahing likas (na tinatawag na laman) ay nagdulot ng
kakila-kilabot, makasalanang mga gawa ng walang katuwiran. Ang
Diyablo ay nanatiling gumagawa sa mundo (kapaligiran) para matupad ang kanyang
mga pakay. Siya ay kumikilos sa
pamamagitan ng mga demonyo at lalake at babae na ipinapailalim ang kanilang mga
kalooban sa kanya.
Ang Allâh سبحانه وتعالي
ay naglaan ng paraan para makatakas mula sa makasalanang mundo (kapaligiran),
upang ang tao ay maaaring mailigtas mula sa kakila-kilabot na epekto ng espirituwal
na kamatayan. Isinugo ng Dakilang
Panginoon ang mga hinirang na Propeta upang kanilang ihatid ang Banal
na Kapahayagan bilang babala sa sangkatauhan. Sa bawat henerasyon at sa bawat pamayanan ay
walang nalaktawan sa mensahe mula sa una at huling Sugo ng Allâh سبحانه وتعالي at hindi maaaring pabulaanan kung ano Kautusan. Sa mga nagtatakwil sa pananampalataya at tumatalikod
sa Allâh سبحانه وتعالي
ay ang mga taong nag-aakibat ng ibang Auliya (kapanalig, kawaksi at
tagatangkilik) ay Taghut (mga diyus-diyosan, idolo, imahen, mga likhang
bagay na sinasamba, atbp). Silang
mga Taghut ang naghantong (naglabas) sa kanila mula sa liwanag tungo sa
kadiliman. Ang mga pasaway na tao ay ang
mga Zalimun (mga gumagawa ng kamalian, tampalasan, buktot, kriminal,
buhong, pagano, atbp.) na walang takot sa Allâh سبحانه وتعالي . Sila (na hindi
nananampalataya) ang naging tagasunod ni Iblis (Satanas) na makakasama niya at manananahan
sa Impiyerno magpakailanman. Ang mga
sumusunod na lathalain ay ang patungkol sa mga hinirang na Propeta ng Allâh سبحانه وتعالي . Simula sa una at sa
huling Sugong nagbigay ng babala at pamamatnubay sa buhay na ito.
Ang mga Propeta (Sugo) ay ang mga
itinanging tao na hinirang ng Allâh سبحانه
وتعالي na
pinagkalooban nang nakatátaás na uri ng katángian. Ang matatag nilang pananampalataya, mabuting
kaasalan, likas nilang pagsunod at kababahan ng loob. Sila (mga Propeta) ang nagtuturo at
nagbibigay ng mga magagandang halimbawa at pamamatnubay sa tamang daan upang ang tao ay malayo sa maling katuruan ng
mga mapaggawa ng kamalian. Isa sa
pinakamahalagang kaalaman na itinuro sa kanila ng Allâh سبحانه وتعالي ay Kanyang Banal na Aklat
(Kapahayagan). Ang Allâh سبحانه وتعالي ay nagsabi sa Banal na
Qur’an:
وَلَقَدْ
بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اُعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا
الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ
الضَّلَالَةُ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ
الْمُكَذِّبِينَ (36)
Banal na Qur’an (Sûrat 16 an-Nahl :36)
36 – At katotohanang Kami ay
nagsugo sa bawat Ummah (bansa o pamayanan) na isang Sugo (na
nagpapahayag): “Sambahin lamang ang
Allâh at iwasan (o layuan) ang lahat ng Taghut (lahat ng mali o
huwad na sinasamba, maliban sa Allâh).”
At ang ilan sa kanila ay ginabayan ng Allâh, at ang ilan (naman) sa
kanila ay naitakda para sa kanya ang pagkaligaw (ng may karampatan). Kaya’t magsipaglakbay kayo sa kalupaan at
malasin kung ano ang kinahihinatnan ng mga nagtakwil (sa Katotohanan).
Hinirang ng Allâh سبحانه وتعالي ang mga Propeta upang ipalaganap ang Kanyang Kapahayagan
sa sangkatauhan. Bawat pamayanan sa
bawat henerasyon ay patuloy na ipinapahayag at ipinapakita sa mga tao ang
tamang daan ng katotohanan. Itinuturo
nila kung papaano ang tamang pagsamba, inilalarawan ang mabubuting asal, ang
pagsunod sa Kalooban ng Allâh سبحانه وتعالي at sa relihiyong Islam, hanggang sa
kahuli-huliang Propeta (صلي
عليه وسلام). Ang Allâh سبحانه وتعالي ay nagsabi na ang lahat
ng Kanyang hinirang na Propeta ay tumanggap ng Kapahayagan alinsunod sa Kanyang
Batas dito sa kalupaan:
وَجَعَلْنَاهُمْ
أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ
وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءَ الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ (73)
Banal na Qur’an (Sûrat 21 al-Anbiyā’ :73)
73 – At sila ay ginawa Naming mga pinuno na
namamatnubay (sa sangkatauhan) sa pamamagitan ng Aming Pag-uutos, at
ipinagkaloob Namin ang inspirasyon sa kanilang (puso) sa paggawa ng mga
kabutihan, ang ganap na pag-aalay ng Salah (takdang pagdarasal) nang
mahinusay, at ang pagbibigay ng Zakah (katungkulang kawanggawa), at
tanging sa Amin lamang ang kanilang pagsamba.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento